ایجاد بیت کوین توسط شخص یا گروهی ناشناس با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو، جهان را با یک ارز دیجیتال غیرمتمرکز بر اساس اصول رمزنگاری آشنا کرد. یکی از ظریفترین جنبههای بیت کوین، مکانیسم عرضه آن است که با فرمولی ساده و درعینحال عمیق که بر ایجاد بیت کوینهای جدید حاکم است، تعریف میشود. درک این فرمول ریاضی، بینشی در مورد کمبود و ماهیت کاهنده تورم بیت کوین ارائه میدهد، که بسیاری معتقدند معیاری کلیدی برای ارزش بیت کوین است.
ظرافت ریاضی
زیبایی این فرمول در سادگی و روشی است که به طور خودکار، سیاستهای پولی بیت کوین را بدون نیاز به مداخله یک مرجع مرکزی اجرا میکند.
این یک سیستم خودتنظیمی است که استخراج (ماین) یک منبع محدود را تکرار میکند، جایی که «ماینینگ» بهتدریج سختتر میشود و با تقلید از دشواری فزاینده استخراج طلا از زمین بهعنوان منبعی که بهآسانی قابلدسترسی است، تمام میشود.
سقف عرضه بیت کوین
مجموع عرضه بیت کوین به ۲۱ میلیون محدود شده، عددی که در پروتکل بیت کوین کدگذاری شده است. این محدودیت تضمین میکند که بیت کوین کمیاب است، مانند فلزات گرانبها مانند طلا، که نمیتوانند در مقادیر نامحدود تولید شوند.
فرمول عرضه بیت کوین
فرمول ریاضی که انتشار بیت کوینهای جدید را تعریف میکند، نمونهای از یک سری هندسی است. این سری با مجموع بیت کوینهای منتشر شده در هر پاداش بلاک نشان داده میشود که در ابتدا از ۵۰ بیت کوین در هر بلاک شروع میشد.
اهمیت هاوینگ
هر ۲۱۰,۰۰۰ بلاک یا تقریباً هر چهار سال، پاداش بلاکی که به استخراجکنندگان بیتکوین برای پردازش تراکنشها داده میشود، به نصف کاهش مییابد، رویدادی که به آن «هاوینگ» میگویند. فرمول منعکسکننده این است:
در اینجا n نشاندهنده رویداد nام هاوینگ است. با افزایش n، پاداش بلاک از نظر هندسی کاهش مییابد، از این رو اصطلاح «پیشرفت هندسی» نامیده میشود.
پیامدهای رویدادهای هاوینگ
این رویدادهای هاوینگ تا زمانی ادامه مییابد که پاداش بلاک آنقدر کوچک شود که به صفر برسد. انتظار میرود این روند تا حدود سال ۲۱۴۰ ادامه یابد و در آن زمان تمام ۲۱ میلیون بیت کوین استخراج شود.
بیت کوین بهعنوان طلای دیجیتال شناخته میشود
ریاضیات پشت بیت کوین، انتشار قابلپیشبینی و کاهنده را تضمین، و محیطی از کمبود را ایجاد میکند که حفظ ارزش در طول زمان را تشویق میکند. این باعث شده است که بیت کوین بهعنوان طلای دیجیتال شناخته شود. این گواهی است بر نبوغ ساتوشی ناکاموتو، که نه تنها یک ارز غیرمتمرکز ایجاد کرد، بلکه آن را با ویژگیهایی آغشته کرد که از طریق سیاست پولی کاهنده تورم خود، انگیزه پسانداز و سرمایهگذاری بلندمدت را فراهم میکرد.
درک این فرمول فقط به درک عملکرد فنی یک ارز دیجیتال نیست؛ بلکه در مورد قدردانی از ترکیب تئوری اقتصادی، رمزنگاری و زیبایی ریاضی است که ممکن است یکی از مهمترین اختراعات قرن بیست و یکم باشد.