دوست‌یابی آنلاین با بلاک چین آسان‌تر است

بزرگ‌ترین محرک رشد بازی‌های آنلاین – درست مانند خود اینترنت – همیشه کامیونتی آن بوده و خواهد بود. کافی است که به موفق‌ترین بازی‌های جهان مانند World of Warcraft نگاه کنید. اما علی‌رغم ساختارهای اجتماعی پیچیده درون این بازی‌های آنلاین پرطرفدار، به نظر می‌رسد همه آن‌ها از یک طرح استاندارد پیروی می‌کنند.

این بازی‌ها، بازیکن خود را در گروه‌های اجباری، مانند قبیله‌ها، محدود و از روند طبیعی جهت ایجاد کامیونتی‌های دیگر جلوگیری می‌کنند. حال بدون اعتماد و رفتار متقابل حاصل از معاشرت با مردم در زندگی واقعی، این گیمرهای آنلاین به دنبال یک ارتباط عمیق‌تر هستند.

بازی‌های آن چین و مبتنی بر بلاک چین می‌توانند این شکاف دیجیتالی را پر کنند و رویکرد اجتماعی غنی از ارتباطات حضوری را به دنیای بازی بیاورند.

هنگامی که بازی‌های آنلاین در اواسط دهه 2000 معرفی شد، این صنعت منفجر شد و امروز سه میلیارد گیمر فعال در دنیا وجود دارد. با رونق بازی‌های چندنفره، شرکت‌های بازی متوجه شدند که بازیکنان چقدر به بازی‌های مبتنی بر اتحاد مانند EVE Online واکنش مثبت نشان دادند و بازی‌های بیشتری ساختند که کامیونتی‌ها یا همان جوامع بازیکنان و ارتباطات دیجیتال را پرورش داد.

اما با بررسی بازی‌هایی مانند «Rise of Kingdoms»، می‌توانیم قسمت‌های تاریکی نیز در آن ببینیم. در ظاهر، این بازی‌ها اتحادها، توزیع وظایف و تعریف نقش را ترویج می‌کنند، اما با انجام این کار، به طور ناخواسته تجربه یک بازیکن معمولی را کمرنگ می‌کنند. پویایی بازی به سمت «نهنگ‌ها» منحرف می‌شود، بازیکنانی که پول زیاد و وسواس تسلط بر همه چیز را دارند. در نتیجه، بقیه بازیکنان تنها می‌توانند خود را به عنوان چرخ‌دنده‌ای در ماشین پیروزی و تسخیر بیابند.

ریشه این موضوع در نبود دارایی‌های مجازی ارزشمند و سیستم ایمن‌سازی آنها نهفته است. مدل‌های وب 2 فعلی، به‌ویژه آن‌هایی که موضع بازی آزادانه را اتخاذ می‌کنند، بازیکنان را تشویق می‌کند تا برای دستیابی به اهداف درون بازی، پول سرمایه‌گذاری کنند. اما هم دارایی‌های مجازی – که عمدتاً از نظر طراحی تورم‌زا هستند – و هم مشارکت‌های فردی بازیکنان در چارچوب بازی، کمتر ارزش‌گذاری می‌شوند.

مدل‌های مرسوم در بازی‌های آنلاین هیچ انگیزه‌ای برای حفظ دارایی‌ها و فردیت ندارند، زیرا این دارایی‌هایِ نامشهود ذاتاً در تضاد کامل با دارایی‌های ملموسی هستند که توسط ساختارهای قانونی و اجتماعی محافظت می‌شوند.

بازیکنان نمی‌توانند به طور ارگانیک ساختارهای اجتماعی تشکیل دهند یا توافق‌نامه‌های دیپلماتیک ترتیب دهند تا از خود محافظت کنند، مشابه ناتو یا یک دولت محلی، جایی که افراد با هم کار می‌کنند، قوانین، روابط بین‌فردی دارند و توافق‌نامه‌ها را تشکیل می‌دهند. چنین تعاملات اجتماعی به اندازه پولی که برای دارایی‌های تورمی پرداخت می‌شود، ارزش ندارد.

جلب اعتماد آن‌چین به بازی‌های آنلاین

با قراردادهای هوشمند و فناوری بلاک چین، شرکت‌های بازی می‌توانند شکاف‌های مدل‌های اعتماد را که زیربنای بازی‌های مدرن هستند، برطرف کنند. با حفظ دارایی‌ها و منطق بازی در یک دفتر کل غیرمتمرکز و غیر قابل تغییر، نسل جدیدی از بازی‌های کریپتو بومی متولد می‌شوند. در شبکه بلاک چین و به صورت آن‌چین، حقوق مالکیت دارایی‌ها و نهادهای مجازی به اندازه هر دارایی فیزیکی، معتبر است. گیمرها می‌توانند قراردادهایی را اجرا کنند که به صورت آن‎چین اجرا می‌شوند و به کامیونتی اجازه می‌دهند بدون ترس، شکوفا شوند.

اما برای به حداکثر رساندن پتانسیل بازی‌های آنلاین، صنعت به یک قالب نیاز دارد، یک چارچوب خودکار که در آن بازیکنان بتوانند بر وعده‌ها نظارت کرده و توافق‌نامه‌ها را اجرا کنند، مانند اشخاص حقوقی که در خدمت حفاظت از حقوق و منافع فردی هستند. چارچوبی که بتواند جوامع مجازی متنوع با ده‌ها هزار نفر را مدیریت کند، نیازمند یک سیستم جامع برای مدیریت تعامل است.

کار آسانی نیست. معماری‌های فعلی بازی‌های مبتنی بر بلاک چین، برای پشتیبانی قوی از لایه اجتماعی و توان عملیاتی بالای مورد نیاز برای ساخت بازی‌های استراتژیک تلاش می‌کنند. بسیاری از بازیکنان از تجربیات خود در بازی‌های کاملاً آن چین ناامید شده‌اند، جایی که چند دقیقه انتظار برای انجام یک بازی، اتفاقی معمولی است.

این تأخیر، جریان فراگیر گیم‌پلی را مختل می‌کند و می‌تواند به ویژه در سناریوهایی که تصمیم‌گیری سریع و واکنش‌های بلادرنگ حیاتی است، مضر باشد. تصور کنید که در یک نبرد مهم هستید، تنها با تاخیر در اجرای یک حرکت حیاتی، یا تلاش برای هماهنگی با هم‌تیمی‌ها، شما بازنده شوید. این خیلی جالب نیست.

اگر می‌خواهیم بازی‌های بلاک چین به پذیرش انبوه برسد، به زیرساخت بهتری نیاز داریم. خوشبختانه، سیستم‌های بلاک چین ماژولار پیشرفت‌های قابل توجهی را برای بازی‌های آن‌چین ممکن کرده‌اند. اکنون می‌توان چارچوب‌های جمع‌بندی سفارشی ایجاد کرد که به طور خاص برای پشتیبانی از بازی‌های عملکردی طراحی شده‌اند.

با پشتوانه زیرساخت‌هایی که نیاز به اعتماد به دیگری ندارند، پتانسیل تقویت روابط عمیق و معنادار آنلاین رشد می‌کند. عمق بالقوه این ارتباطات با واسطه دیجیتالی می‌تواند با پیچیدگی و غنای شبکه‌های اجتماعی موجود در جوامع واقعی مانند لیگ ورزشی، خانواده بزرگ یا محل کار مطابقت داشته باشد و حتی از آن فراتر رود.

بازیکنان به ساختارهای اجتماعی طراحی شده توسط توسعه‌دهندگان محدود نخواهند شد. آن‌ها می‌توانند از قراردادهای هوشمند برای ایجاد سازمان‌ها و موافقت‌نامه‌های خود، مانند ناتو استفاده کنند. فضای طراحی بسیار وسیع است.

بازی‌های آن‌چین این پتانسیل را دارند که جان تازه‌ای به جوامع مجازی بدهند. آنها چیزی بیش از یک پلت فرم تعاملی را به بازیکنان ارائه می‌دهند. آنها جامعه‌ای پویا و غوطه‌ور را ارائه می‌دهند که منعکس‌کننده چارچوب اجتماعی پیچیده دنیای فیزیکی است.