وایت پیپر بیت کوین؛ نقشه راهی برای انقلاب در سیستم‌های پرداخت

سند اصلی بیت کوین که به «وایت پیپر» معروف است، ابتدا در ۳۱ اکتبر ۲۰۰۸ توسط یک فرد یا گروهی از افراد ناشناس که خود را ساتوشی ناکاموتو می‌نامیدند، ارائه شد. وایت پیپر بیت کوین در پلتفرمی به نام Metzdowd به انتشار رسید. هویت واقعی خالق یا خالقان بیت کوین همیشه جزو بحث‌های جذاب در جامعه کریپتو بوده است. تابه‌حال هم چندین فرد شناخته شده در دنیای ارزهای دیجیتال ادعا کرده‌اند که ساتوشی ناکاموتو هستند یا او را می‌شناسند؛ اما هنوز ادعای هیچ یک اثبات نشده است.

بااین‌حال، وایت پیپر Bitcoin توسط ساتوشی ناکاموتو منتشر شده و به موارد مهمی در آن پرداخته است؛ اما وایت پیپر بیت کوین چیست؟ در این مقاله می‌خواهیم به بررسی کامل وایت پیپر بیت کوین پرداخته و محتوایش را به شما ارائه دهیم. با ما همراه باشید.

وایت پیپر بیت کوین چه چیزی را ارائه می‌دهد؟

برای آشنایی با وایت پیپر بیت کوین، ابتدا باید بدانید که این وایت پیپر در اصل چیست و چه موضوعی را پوشش داده است. وایت پیپر بیت کوین، سندی است که پایه و اساس ارز دیجیتال بیت کوین را تشریح می‌کند. این سند ۹ صفحه‌ای، به طور جامع، مشکلات سیستم‌های پرداخت سنتی، ایده‌های بنیادی بیت کوین و نحوه عملکرد آن را شرح می‌دهد. در این Whitepaper، ناکاموتو به دنبال ارائه راه‌حلی برای مشکل تقلب در ارزهای دیجیتال بود. او سیستم بیت کوین را به عنوان یک سیستم پرداخت همتا به همتا معرفی کرد که بدون نیاز به واسطه‌های متمرکز، تراکنش‌های امن و شفافی را به ارمغان می‌آورد.

علاوه‌براین، وایت پیپر بیت کوین به معرفی فناوری بلاک چین پرداخته که به عنوان دفتر کل توزیع شده برای ثبت تراکنش‌ها در شبکه بیت کوین عمل می‌کند. این سند همچنین به جزئیات فنی مانند الگوریتم اثبات کار، ساختار بلاک‌ها و نحوه تأیید تراکنش‌ها پرداخته است. در مجموع، Whitepaper بیت کوین به عنوان منبع مرجعی برای توسعه‌دهندگان، سرمایه‌گذاران و علاقه‌مندان به این ارز دیجیتال شناخته می‌شود. این سند به طور کامل ایده‌ها و مفاهیم بنیادی بیت کوین را شرح می‌دهد و نقشه راهی برای توسعه و آینده این فناوری ارائه می‌دهد؛ اما محتوای آن دقیقاً چیست؟

محتوای وایت پیپر بیت کوین

وایت پیپر ۹ صفحه‌ای بیت کوین «بیت کوین: سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا» نام دارد. برای درک بهتر بیت‌کوین، در اینجا خلاصه‌ای از ۱۲ بخش این سند را توضیح می‌دهیم:

مقدمه

در بخش مقدمه، ناکاموتو با توصیف سیستم پرداخت الکترونیکی و ضعف‌های آن شروع می‌کند. او معتقد است که سیستم‌های پرداخت سنتی مورد استفاده در محیط‌های تجاری که از طریق مؤسسات مالی مانند بانک‌ها کار می‌کنند، دارای نواقصی هستند. به‌عنوان‌مثال، پرداخت‌های سنتی اغلب شامل هزینه‌های بالای مبادله و میانجی‌گری می‌شوند که ممکن است در صورت بروز اختلاف در مورد یک تراکنش، برای مثال بازگرداندن یک تراکنش، ایجاد شود. ثانیاً، سیستم‌های پرداخت سنتی مستعد تقلب هستند و کسب‌وکارها باید درصد مشخصی از تقلب را به عنوان هزینه انجام کار بپذیرند. به همین خاطر، برای برقراری امنیت بیشتر اطلاعات شخصی مشتریان خود را دریافت می‌کنند.

ثالثاً، این سیستم‌های پرداخت همیشه به یک شخص ثالث قابل‌اعتماد نیاز دارند. درحالی‌که سند بیت کوین سیستمی را پیشنهاد می‌کند که در آن اشخاص ثالث، در صورت وجود، می‌توانند به‌راحتی و فقط در صورت نیاز با راه‌اندازی نوعی اقدام کدگذاری شده وارد ماجرا شوند.

از پیوند بلاک‌چین و هوش مصنوعی، به پول می‌رسیم؟

جوابت تو شماره ۱۴ ماهنامه دامیننسه!

Please leave this field empty.

Δ

تراکنش‌ها

در بخش مربوط به تراکنش‌ها، وایت پیپر بیت کوین توضیح می‌دهد که بیت کوین مانند زنجیره‌ای از امضاهای دیجیتالی عمل می‌کند. هر واحد بیت کوین در واقع یک کد حفاظت‌شده کامپیوتری است که به کد قبلی‌اش در زنجیره متصل است. شما نمی‌توانید بیت‌کوین را مثل پول سنتی به صورت فیزیکی در دست بگیرید، بلکه فقط به صورت آنلاین در دسترس است. زمانی که مالک بیت کوینی می‌خواهد تراکنشی را انجام دهد، باید تراکنش انتقال بیت کوین به مالک بعدی را ایجاد کند. این انتقال با امضای دیجیتالی، یک رشته منحصربه‌فرد به نام «هش» از تراکنش قبلی، انجام می‌شود. رمزنگاری در بیت کوین توسط دو کلید مرتبط ریاضی انجام می‌شود: کلید عمومی و کلید خصوصی. این دو کلید باهم مرتبط هستند، اما یکسان نه.

کلید عمومی برای رمزنگاری تراکنش و ایجاد امضای دیجیتالی به همراه کلید خصوصی مالک استفاده می‌شود. کلید عمومی را می‌توان مشابه شماره‌حساب بانکی در نظر گرفت؛ همان‌طور که موقع ارسال پول به حساب شخص دیگر، از او شماره حساب یا شماره کارت درخواست می‌کنید، برای انتقال بیت کوین نیز باید کلید عمومی شخص موردنظر یا آدرس گیرنده را در اختیار داشته باشید. این در حالی است که کلید خصوصی مانند رمز عبور حساب بانکی عمل می‌کند.

به طور خلاصه، تراکنش‌های بیت‌کوین از طریق سیستم رمزنگاری که شامل کلیدهای عمومی و خصوصی برای تأیید هویت مالک و انتقال واحدهای بیت کوین به گیرنده است، انجام می‌شود. این تراکنش‌ها در یک زنجیره به هم متصل بوده و در سراسر شبکه بیت کوین پخش می‌شوند تا در نهایت تأیید و ثبت شوند. البته، در طرف دیگر، گیرنده بیت کوین باید مطمئن شود که مبلغی که برای او ارسال شده قبلاً در معامله دیگری خرج نشده است. تنها راه اطمینان از این موضوع، توافق کل شبکه بر روی تمام تراکنش‌های انجام‌شده قبل از ترتیب انجام آن‌هاست.

ترتیب معتبر همه تراکنش‌ها در شبکه باید به طور عمومی اعلام شود تا همه بدانند چه چیزی معتبر است و برای این منظور، شبکه باید توافقی بر روی قوانین مربوط به اعتبار تراکنش‌ها داشته باشد. هر گیرنده تراکنشی، خواهان مدرکی است که ثابت کند در زمان دریافت تراکنش، اکثریت شبکه موافق این موضوع هستند که این گیرنده اولین نفری است که تراکنش موردنظر را دریافت کرده است. به بیان دیگر، هیچ گیرنده دیگری قبل از او همین تراکنش را دریافت نکرده است. در واقع، سیستمی مورد نیاز است که بتواند ترتیب زمانی صحیح تمام تراکنش‌ها را تأیید کرده و به طور همگانی قابل‌دسترس باشد. این همان چالشی است که بخش بعدی وایت پیپر بیت کوین به آن می‌پردازد.

سرور برچسب زمانی

این بخش از Whitepaper بیت کوین توضیح می‌دهد که چگونه ساتوشی ناکاموتو پیشنهاد می‌کند شبکه بیت‌کوین از یک «سرور برچسب زمانی توزیع‌شده» استفاده کرده و ترتیب ایجاد تراکنش‌ها را ثابت کند. این یعنی چه؟

شبکه بیت‌کوین بر روی سیستم توزیع‌شده‌ای از رایانه‌ها اجرا می‌شود. تمامی فرآیندهای رایانه‌ای در شبکه به طور هم‌زمان روی صدها و هزاران رایانه (گره‌ها) که در کشورهای مختلف در سراسر جهان پراکنده‌اند، اجرا می‌شوند. همه این رایانه‌ها به هم متصل هستند و هر فردی با تجهیزات مناسب می‌تواند رایانه‌ای را برای پیوستن به شبکه راه‌اندازی کند.

هر چه رایانه‌های بیشتری در شبکه وجود داشته باشند، نسخه‌های بیشتری از سوابق وجود دارند که باعث ایمن‌تر شدن سیستم می‌شوند. بدیهی است که سرقت یا تخریب سوابق از هزاران رایانه به طور هم‌زمان تقریباً غیرممکن است؛ بنابراین، سیستم تا زمانی امن است که اکثریت شرکت‌کنندگان در شبکه به طور جمعی روی طولانی‌ترین «زنجیره» از سوابق داده (بلاک چین معتبری) توافق داشته باشند.  تراکنش‌ها در بلوک‌هایی دسته‌بندی می‌شوند که حاوی چندین تراکنش و اطلاعات مربوط به بلوک قبلی هستند. سرور برچسب زمانی که یک نرم‌افزار است، برچسب زمانی را به صورت هم‌زمان در تمامی رایانه‌های شبکه به هش یک بلوک اضافه می‌کند.

سپس برچسب زمانی اثبات می‌کند که داده‌ها باید به‌وضوح در این زمان وجود داشته باشند و هر برچسب زمانی شامل برچسب قبلی در هش خود می‌شود. به‌این‌ترتیب، یک زنجیره با برچسب‌های زمانی اضافی تشکیل می‌شود که برچسب زمانی قبل از خود را تقویت می‌کند. برای درک بهتر، به عروسک‌های روی هم چیده شده روسی فکر کنید؛ یک عروسک کوچک در داخل یک عروسک بزرگ‌تر که داخل یک عروسک بزرگ‌تر است، قرار دارد. به طور خلاصه، سرور برچسب زمانی از طریق برچسب‌های زمانی به عنوان مهر تأییدی بر زمان ایجاد یک تراکنش عمل می‌کند و با ایجاد یک زنجیره تأیید شده و تغییرناپذیر، از مشکل دوبار خرج کردن یک تراکنش جلوگیری می‌کند.

اجماع اثبات کار (Proof of Work)

در سند بیت‌کوین، ساتوشی ناکاموتو برای ایجاد سابقه تراکنش‌های تقریباً غیرقابل‌تغییر، به‌جای یک شبکه عمومی برای ثبت زمان، یک شبکه رایانه‌ای همتا به همتا را پیاده‌سازی کرد. این شبکه با استفاده از الگوریتم «اثبات کار (Proof of Work)» و فرآیندی به نام «استخراج بیت کوین» کار می‌کند. به‌طورکلی، اثبات کار به معنای حل یک مسئله نسبتاً دشوار ریاضی توسط کاربر روی رایانه شخصی‌اش است. اثبات کار در ابتدا به عنوان روشی برای جلوگیری از ارسال ایمیل‌های اسپم ابداع شد. با ملزم کردن فرستنده ایمیل به انجام کار کوچکی قبل از ارسال ایمیل، اطمینان حاصل می‌شد که سیل عظیمی از ایمیل ارسال نشود.

در شبکه بیت کوین، این مسئله نسبتاً دشوار به حل یک پازل کریپتویی تبدیل شد. تعدادی از تراکنش‌ها در یک بلوک دسته‌بندی می‌شوند. معمولاً یک بلوک حاوی داده‌هایی مانند شناسه، برچسب زمانی، لیستی از تراکنش‌ها، اثبات و هش بلوک قبلی و سایر اطلاعات است. عددی به نام نانس (nonce) که فقط یک‌بار استفاده می‌شود، به این بلوک اضافه می‌شود تا آن را هش کند.

حالا نودها (رایانه‌ها) در شبکه بیت کوین که «ماینر» نامیده می‌شوند، شروع به اسکن، آزمایش و دورانداختن میلیون‌ها نانس در هر ثانیه می‌کنند تا ناسی پیدا کنند که با هدف تعیین شده توسط شبکه در زمان ایجاد بلوک (گروهی از تراکنش‌ها) مطابقت داشته باشد. آن‌ها تا زمانی این کار را انجام می‌دهند تا مقداری پیدا کنند که به هش بلوک، سطح دشواری موردنیاز را بدهد: شروع با تعدادی بیت صفر.

هنگامی که چنین مقداری توسط یک ماینر پیدا شد، به سایر نودهای شبکه اعلام می‌شود. سپس اعتبارسنجی انجام شده و یک بلوک جدید معتبر به بلاک چین اضافه می‌شود. لازم به ذکر است که پس از این فرآیند، دیگر هیچ تغییری در یک بلوک نمی‌تواند ایجاد شود، مگر اینکه فرآیند دوباره انجام شود. شما می‌توانید تمام تراکنش‌های بلاک چین بیت کوین را در Blockexplorer مشاهده کنید. یک بلوک معتبر به شکل زیر است:

سرعت اضافه شدن بلوک‌های جدید به دو عامل بستگی دارد: تعداد شرکت‌کنندگان در شبکه بستگی که روی اعتبارسنجی کار می‌کنند و قدرت محاسباتی استفاده شده. اگر بلوک‌های زیادی در یک ساعت تولید شوند، پیچیدگی کار (سطح دشواری) افزایش می‌یابد تا عمداً تولید بلوک‌های جدید به تأخیر بیفتد.

این مکانیزم اثبات کار باعث می‌شود که تغییر یا دست‌کاری داده‌های قدیمی تقریباً غیرممکن باشد؛ زیرا چنین کاری نیازمند تکرار تمام محاسباتی است که برای ایجاد بلوک‌های بعدی انجام شده است. هر چه زنجیره طولانی‌تر باشد، کار بیشتری برای دست‌کاری آن نیاز است و این امر شبکه را در برابر حملات و تقلب بسیار مقاوم می‌کند.

شبکه بیت کوین

بخش بعدی وایت پیپر بیت کوین، روند تراکنش را تشریح می‌کند.

یک فرستنده تراکنشی را ارسال می‌کند که برای همه شرکت‌کنندگان در شبکه پخش می‌شود (اگرچه لازم نیست همه تراکنش‌ها به همه گره‌ها برسند). هر گره شرکت‌کننده، تراکنش‌های جدید را در یک بلوک جمع‌آوری کرده و سعی می‌کند یک اثبات کار برای آن پیدا کند. هنگامی که پیدا کرد و مشخص شد که تراکنش قبلاً خرج نشده است، بلوک جدید دوباره در شبکه بیت کوین پخش می‌شود. سپس توسط سایر رایانه‌هایی که با استفاده از هش آخرین بلوک معتبر روی ایجاد بلوک جدید کار می‌کنند، تأیید (یا رد) می‌شود. در نهایت، طولانی‌ترین زنجیره در بلاک چین، زنجیره صحیح در نظر گرفته می‌شود.

ممکن است دو گره به طور هم‌زمان نسخه‌های مختلف بلوک بعدی را در شبکه بیت کوین پخش کنند. در این صورت، گره‌های دیگر ابتدا یکی از نسخه‌های را دریافت کرده و به طولانی‌ترین زنجیره سوئیچ می‌کنند. اگر یک گره، بلوکی را دریافت نکند، به‌محض اینکه متوجه شود آن بلوک را ازدست‌داده است، آن را درخواست می‌کند.

انگیزه برای مشارکت

ساتوشی ناکاموتو برای تشویق گره‌های کامپیوتری به مشارکت در شبکه پیشنهاد داد که گره‌هایی که قدرت محاسباتی را تأمین می‌کنند، پاداش بگیرند؛ البته در صورتی که اولین گره‌هایی هستند که یک بلوک را ایجاد می‌کنند. کاربران شبکه بیت کوین کارمزد تراکنش را پرداخت می‌کنند که بعداً، زمانی که تعداد کافی از بیت کوین در گردش باشد، تبدیل به تنها پاداش آن‌ها می‌شود.

ازآنجایی‌که برای کلاهبرداری در شبکه به قدرت محاسباتی بسیار زیادی نیاز است، احتمال اینکه گره‌ها صادق بمانند بیشتر است. دلیل آن هم این است که سرمایه‌گذاری قدرت محاسباتی در استخراج و تولید کوین‌های جدید سود بیشتری نسبت به سرمایه‌گذاری وجوه برای به‌دست‌آوردن کنترل شبکه دارد. به‌خاطر داشته باشید که هیچ شرکت یا فردی به طور واحد مسئول اجرای شبکه بیت کوین نیست؛ بلکه این شبکه توسط جامعه بزرگی از رایانه‌های مستقل اداره و تأیید می‌شود.

بازیابی فضای دیسک

یکی از چالش‌های مهم شبکه بیت کوین، افزایش دائمی اندازه بلاک چین به دلیل ماهیت غیرقابل‌تغییر آن است. با بزرگ‌تر شدن بلاک چین، نیاز به فضای ذخیره‌سازی نیز بیشتر می‌شود. در سپیدنامه بیت کوین، ساتوشی ناکاموتو راه‌هایی را برای مقابله با این مشکل پیشنهاد داده است.

• حذف تراکنش‌های قدیمی: پس از این‌که یک تراکنش توسط تعداد کافی بلوک تأیید شد، می‌توان اطلاعات مربوط به آن را حذف و تنها هش آن را در بلاک چین حفظ کرد. با این روش، فضای قابل‌توجهی صرفه‌جویی می‌شود.
• استفاده از درخت مرکل (Merkle Tree): برای اطمینان از حفظ یکپارچگی داده‌ها، حتی با حذف تراکنش‌های قدیمی، از ساختار داده‌ای به نام درخت مرکل استفاده می‌شود. این درخت، تمامی تراکنش‌های یک بلوک را با هم ترکیب کرده و تنها یک هش نهایی تولید می‌کند. این هش نهایی در هدر بلوک ذخیره شده و به عنوان نماینده‌ای از تمامی تراکنش‌های آن بلوک عمل می‌کند.
• برآورد نیاز به فضای ذخیره‌سازی: در زمان نگارش وایت پیپر (۲۰۰۸)، ناکاموتو برآورد کرد که اگر هر ۱۰ دقیقه یک بلوک جدید تولید شود و اندازه هر بلوک حدود ۸۰ بایت باشد، نیاز به فضای ذخیره‌سازی در حدود ۴.۲ مگابایت در سال خواهد بود.
• پیش‌بینی پیشرفت تکنولوژی: با توجه به قانون مور (Moore’s Law) که در آن زمان نرخ رشد ظرفیت ذخیره‌سازی را پیش‌بینی می‌کرد، ناکاموتو معتقد بود که حتی با حفظ هدر بلوک‌ها در حافظه، مشکل کمبود فضای ذخیره‌سازی در آینده نیز قابل‌حل خواهد بود.

تایید آسان پرداخت

در شبکه بیت‌کوین، حتی بدون اجرای یک گره کامل، می‌توان با پیاده‌سازی بیت‌کوین که به یک گره کامل قابل اعتماد و دانلود هدرهای بلوک متکی است، پرداخت‌ها را تأیید کرد. پس از تکمیل دانلود، کامپیوتر مشتری اتصال صحیح هدرهای زنجیره‌ای و سطح دشواری کافی را تأیید می‌کند تا مطمئن شود که بلاک چین صحیح است. در نهایت، کپی‌هایی از تراکنش‌ها به همراه یک شاخه از درخت مرکل که آن‌ها را به بلوک صحیح مربوطه مرتبط می‌کند، به‌عنوان اثبات گنجاندن در شبکه ارائه می‌شود.

تا زمانی که گره‌های صادق شبکه را کنترل کنند و شما به گره‌ای شناخته شده متصل باشید، این تأیید قابل‌اعتماد است. بااین‌حال، ساتوشی ناکاموتو پیشنهاد می‌کند که کسب‌وکارهایی که از بیت کوین برای پرداخت‌های مکرر خود استفاده می‌کنند، باید گره‌های خود را برای سرعت و امنیت بیشتر اجرا کنند. به عبارت ساده‌تر، برای تأیید صحت یک تراکنش، به کل سابقه زنجیره نیازی ندارید. تنها کافی است یک شاخه از درخت مرکل را دانلود کرده و بررسی کنید که آیا دارای همان هش ریشه است یا نه.

ترکیب و تقسیم ارزش

همان‌طور که در زندگی روزمره پول‌های خرد با ارزش‌های مختلف را برای پرداخت یک مبلغ مشخص با هم ترکیب می‌کنیم، در شبکه بیت کوین نیز تراکنش‌ها می‌توانند حاوی ورودی‌های متعدد (مانند کوین‌های جداگانه) و خروجی‌های متعدد (مانند ارسال بیت کوین به چند گیرنده) باشند.

به‌عنوان‌مثال، در زندگی واقعی اگر می‌خواهید ۳۵ هزار تومان پرداخت کنید، می‌توانید در سه تراکنش مجزا با ارزش‌های ۲۰ هزار، ۱۰ هزار و ۵ هزار تومان این کار را انجام دهید. به همین ترتیب، در شبکه بیت کوین می‌توانید یک تراکنش با ورودی‌های متعدد به ارزش‌های مختلف انجام دهید و بیت کوین را به چندین گیرنده مختلف با مبالغ مورد نظر ارسال کنید. این ویژگی باعث می‌شود بیت کوین کاربردی‌تر و منعطف‌تر شود، زیرا نیازی به تراکنش‌های جداگانه برای هر مبلغ خرد نیست و می‌توان چندین پرداخت را با یک تراکنش انجام داد.

حریم خصوصی

بانک‌های سنتی با محدود کردن اطلاعات مربوط به تراکنش‌ها به طرف‌های درگیر، از جمله واسطه شخص ثالث، حریم خصوصی معاملات را تضمین می‌کنند. درحالی‌که شبکه بیت کوین تمامی تراکنش‌ها را به صورت عمومی اعلام می‌کند. همه می‌توانند ببینند که شخصی در حال ارسال تراکنش است، اما نمی‌توان فهمید که چه کسی پشت این تراکنش است؛ زیرا هیچ‌کس نمی‌داند طرف‌های معامله چه کسانی هستند.

کاربران با استفاده از یک کلید عمومی، خود را به شبکه معرفی می‌کنند؛ اما برای دسترسی به تراکنش به یک کلید خصوصی نیاز دارند؛ بنابراین، وایت پیپر بیت کوین استفاده از یک جفت کلید جدید را برای هر تراکنش توصیه می‌کند تا اطمینان حاصل شود که تراکنش‌ها قابل‌ردیابی یا پیونددادن به مالک مشترک نیستند.

محاسبات

در نهایت، ساتوشی ناکاموتو برای نشان‌دادن غیرمحتمل بودن حمله فریبکارانه به شبکه بیت کوین، محاسباتی را انجام داد. این بخش از وایت پیپر حاوی محاسباتی است تا نشان دهد که ایجاد یک زنجیره جدید در رقابت با زنجیره معتبر برای مهاجم چقدر پیچیده است. ازآنجایی‌که گره‌های صادق تراکنش تکراری را نمی‌پذیرند، یک کلاهبردار باید با زنجیره معتبر رقابت کند و از قدرت محاسباتی عظیمی برای رسیدن به آن استفاده کند. البته احتمال این‌که بتواند به وضعیت برابر با زنجیره معتبر برسد، بسیار ناچیز است.

نتیجه‌گیری

ناکاموتو Whitepaper بیت کوین را با ارائه خلاصه‌ای از آن و بازگو کردن اجزای مختلف بیت کوین و نحوه همکاری آن‌ها برای ایجاد یک سیستم پرداخت الکترونیکی امن که به اعتماد بین طرفین متکی نیست، پایان می‌دهد.

نکاتی جالب در وایت پیپر بیت کوین

وایت پیپر بیت کوین به‌قدری خبرساز شد که متخصصان از هر جهات آن را مورد بررسی قرار دادند و حقایق و نکات جالبی را درباره آن ذکر کردند. در اینجا نکات جذاب درباره آن را بیان می‌کنیم:

• منتشر شدن در روز اصلاحات مذهبی: درحالی‌که بسیاری معتقدند ساتوشی عمداً سند پایه بیت کوین را در هالووین منتشر کرد، جالب است بدانید که ۳۱ اکتبر، مصادف با روز اصلاحات مذهبی نیز هست. ۵۰۴ سال پیش در چنین روزی، راهب کوچکی به نام مارتین لوتر، ۹۵ ماده اعتراضی خود را به درب کلیسای قلعه ویتنبرگ کوبید و قدرت مطلق کلیسای کاتولیک را به چالش کشید.
• زمان انتشار: این وایت پیپر در لیست ایمیلی مربوط به کریپتو، در ساعت ۲:۱۰ بعدازظهر به‌وقت شرق آمریکا منتشر شد.
• کدنویسی پیش از وایت پیپر: ساتوشی پیش از معرفی وایت پیپر خود، کل کد بیت کوین را نوشته بود.
• ترجمه‌های متعدد: Whitepaper بیت کوین به ۳۶ زبان دنیا ترجمه شده است.
• مترجمان سرشناس: راجر ور، طرف‌دار بیت کوین کش، در ترجمه وایت پیپر به زبان ژاپنی کمک کرد. ازطرفی، جی‌هان وو، یکی از بنیان‌گذاران بیتمین (Bitmain)، وایت پیپر را به زبان چینی ترجمه کرد.
• عدم استفاده از واژه استخراج: جالب است بدانید که در وایت پیپر هیچ اشاره‌ای به واژه استخراج یا مشتقات آن نشده است. ساتوشی به این فرآیند، «تولید» می‌گفت.
• پیش‌بینی‌نشدن استخرهای استخراج: ساتوشی در سند خود، افزایش و اهمیت استخرهای استخراج را پیش‌بینی نکرده بود.
• تمجید جک دورسی: مدیرعامل توییتر، وایت پیپر بیت‌کوین را «اثر مهم و تحول‌آفرین» در علوم کامپیوتر توصیف کرد.
• ارجاع به آدام بک: آدام بک، یکی از بنیان‌گذاران بلاکستریم، یکی از افرادی است که در وایت پیپر به کار آن‌ها اشاره شده است.
• ادعای غیرواقعی: کریگ رایت که خود را ساتوشی واقعی معرفی می‌کند، ادعا می‌کند که نویسنده وایت پیپر است؛ اما جامعه بیت کوین قویاً با این ادعا مخالف است.
• تعداد استنادات: Whitepaper بیت کوین تاکنون ۱۷٬۲۰۱ بار در منابع علمی و دانشگاهی مورد استناد قرار گرفته است.
• طولانی‌ترین بخش: بخش محاسبات با ۵۵۹ کلمه، طولانی‌ترین بخش این سند است.
• دانلود توسط دولت‌ها و شرکت‌ها: چندین دولت و شرکت ملی، وایت پیپر ارز بیت کوین را در وب‌سایت‌های خود منتشر کرده‌اند.

گفتار پایانی

وایت پیپر بیت کوین میان اعضای جامعه کریپتو از اهمیت بالایی برخوردار است. این‌که ساتوشی ناکاموتو از سال 2008 توانسته آینده بیت کوین و سازوکار آن را پیش‌بینی کرده و راهکارهای موثری را برای آن ارائه بدهد، واقعاً جالب است. ما در این مقاله خلاصه‌ای از این وایت پیپر را در اختیار شما قرار دادیم. شما می‌توانید از لینک زیر نسبت به دانلود رایگان وایت پیپر بیت کوین اقدام کنید.

دانلود وایت پیپر بیت کوین