آدرس مخفی ارزهای دیجیتال چیست و چگونه کار می‌کنند؟

هدف از معرفی آدرس‌های مخفی رمزارزی، فعال کردن حریم خصوصی برای هر تراکنش، پنهان کردن هویت گیرنده و تاریخچه تراکنش است.

آدرس‌های مخفی، دارای مزایای زیادی در جهت تقویتِ حریم خصوصی در فناوری بلاک چین است که به کاربران امکان می‌دهد به صورت ناشناس پول دریافت کنند. برخلاف آدرس‌های عمومی معمولی، آدرس‌های مخفی، آدرس‌های مجزا و یکبار مصرف را برای هر تراکنش ارائه می‌کنند. در این حالت، آدرس واقعی گیرنده، زمانی که فرستنده وجوهی را با استفاده از آدرس مخفی انتقال می‌دهد، مخفی نگه داشته می‌شود.

گیرنده مستقیماً یک کلید خصوصی از آدرس مخفی تولید نمی‌کند. کیف پول برای شناسایی تراکنش‌های ورودی طراحی شده است. سپس از کلید خصوصی مرتبط با آدرس عمومی گیرنده، برای تسهیل تشخیص و پردازش این تراکنش‌ها استفاده می‌کند. این فرایند به گیرنده این امکان را می‌دهد تا بدون افشای آدرس اولیه، به وجوه دریافتی دسترسی داشته باشد و آن را کنترل کند.

در نتیجه، حریم خصوصی تراکنش‌های ارزهای دیجیتال به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد و کاربران را از نظارت یا بررسی احتمالی فعالیت‌های مالی خود محافظت می‌کند. آدرس‌های مخفی با افزودن حفاظت بیشتر، از توسعه مداوم تراکنش‌های خصوصی و امن در اکوسیستم بلاک چین پشتیبانی می‌کنند.

مونرو (XMR) نمونه برجسته‌ای از ارزهای دیجیتال است که از آدرس‌های مخفی استفاده می‌کند. این پروژه از ویژگی‌های مختلفی از جمله امضای حلقه و آدرس‌های مخفیانه استفاده می‌کند تا حریم خصوصی و ناشناس ماندن بیشتری را برای کاربران خود فراهم کند. آدرس مخفی گیرنده در طول تراکنش مونرو استفاده می‌شود، و درک ارتباط بین مبالغ فرستنده، گیرنده و تراکنش را برای ناظران خارجی به چالش می‌کشد.

آدرس‌های مخفی در مقابل آدرس‌های کیف پول معمولی

آدرس‌های مخفی از نظر ظاهری شبیه آدرس‌های استاندارد ارزهای دیجیتال هستند که معمولاً از یک رشته کاراکتر و اعداد تشکیل شده‌اند. با این حال، تفاوت‌های کلیدی در استفاده یکباره از آنها و روش‌های رمزنگاری مورد استفاده برای مبهم کردن ارتباط بین آدرس واقعی گیرنده و آدرس مخفی وجود دارد.

در مقابل، هنگام استفاده از آدرس‌های سنتی، تکرار یک آدرس واحد برای چندین تراکنش، امکان نقشه‌برداری و درک الگو از فعالیت‌های مالی کاربران را فراهم می‌کند. به دلیل امکان افشای اطلاعات حساس، این عمل با امکان نظارت و بررسی سوابق تراکنش توسط اشخاص ثالث، حریم خصوصی را نقض می‌کند.

علاوه بر این، دشمنان یک کاربر می‌توانند از این الگو برای شناسایی منابع درآمد، الگوهای هزینه و رفتار مالی او استفاده کنند. همچنین، استفاده مجدد از آدرس، احتمال حملاتی مانند تلاش برای بی‌نام‌سازی و قرار گرفتن احتمالی کاربران در معرض سازمان‌های بدخواه را افزایش می‌دهد.

آدرس‌های مخفی چگونه کار می‌کنند؟

آدرس‌های مخفی رمزارز با ایجاد آدرس‌های منحصربه‌فرد برای هر تراکنش، حریم خصوصی را افزایش می‌دهند و تنها به گیرنده مورد نظر اجازه می‌دهد به وجوه دسترسی داشته باشد و آن را شناسایی کند.

برای درک اینکه چگونه می‌توان از آدرس‌های مخفیانه استفاده کرد، بیایید یک مثال را مرور کنیم: باب و آلیس دو نفر هستند که از یک ارز دیجیتال فرضی استفاده می‌کنند. آنها تصمیم گرفتند از آدرس‌های مخفیانه برای افزایش حریم خصوصی خود استفاده کنند. این ساختارهای رمزنگاری درجه بیشتری از ناشناس بودن را ارائه می‌دهند، که آدرس‌های مجزا و یکبار مصرف را برای هر تراکنش ایجاد می‌کند.

مرحله 1: باب آدرس مخفیانه خود را ایجاد و به اشتراک می‌گذارد

باب دو آدرس ایجاد می‌کند (بیایید آنها را A و B بنامیم)، اما فقط A را به صورت عمومی به اشتراک می‌گذارد در حالی که آدرس خصوصی B را مخفی نگه می‌دارد. این ترکیب، «آدرس مخفی» جدید او است که یک سری کاراکترهای ظاهراً تصادفی و منحصربه‌فرد برای این تراکنش است. هر دو آدرس A و B، با هم آدرس پنهانی را تشکیل می‌دهند که باب برای دریافت وجوه استفاده می‌کند.

برای تکمیل تراکنش، باب آدرس مخفی تولید شده (عمومی) را به آلیس، فرستنده، ارائه می‌دهد، یک سری اطلاعات ضروری که آلیس برای ایجاد آدرس مخفیانه باب به آن نیاز دارد.

از نسل Z تا NFT و تحلیل دوج‌کوین در شماره جدید دامیننس

دامیننس ۱۵، همین حالا دریافت کن!

Please leave this field empty.

Δ

مرحله 2: آلیس آدرس مخفیانه باب را محاسبه و وجوه ارسال می‌کند

آلیس محاسبات رمزنگاری را با استفاده از آدرس مخفی عمومی باب (A) و عدد تصادفی (r) برای ایجاد یک آدرس کاملاً جدید (بیایید آن را P بنامیم) انجام می‌دهد. یک آدرس مخفی (موقت) مجزا و یک‌بارمصرف در نتیجه این محاسبه ایجاد می‌شود. آلیس وجوه را به این آدرس (P) می‌فرستد و حریم خصوصی را افزایش می‌دهد.

مرحله 3: آلیس کلید عمومی زودگذر را منتشر می‌کند

آلیس اطلاعات رمزنگاری اضافی به نام کلید عمومی زودگذر (بیایید آن را E بنامیم) روی بلاک چین ارسال می‌کند، که باب برای پیدا کردن و ادعای دارایی‌ها نیاز دارد. کلید عمومی زودگذر یک کلید عمومی موقت است که برای یک تراکنش رمزنگاری خاص تولید می‌شود. این pubkey مستقیماً به آدرس عمومی طولانی‌مدت کاربر مرتبط نیست.

مرحله 4: باب وجوه را بازیابی می‌کند

باب شبکه را برای هرگونه تراکنش مربوط به آدرس مخفیانه خود زیر نظر دارد. وقتی تراکنش آلیس به P را می‌بیند، از آدرس‌های مخفی خود (یعنی A و B) کلید عمومی زودگذر (E) برای کشف عدد مخفی اصلی (r) استفاده می‌کند. استفاده از کلیدهای عمومی زودگذر، ردیابی و اتصال تراکنش‌های متعدد به یک کاربر را برای طرف‌های خارجی چالش‌برانگیز می‌کند، حتی اگر آنها در بلاک چین قابل مشاهده باشند.

در طول فرایند، پروتکل تبادل کلید Diffie-Hellman به کار گرفته می‌شود و به باب و آلیس اجازه می‌دهد تا یک راز مشترک را در یک کانال ارتباطی ناامن ایجاد کنند. این راز مشترک با کلید خصوصی باب در تولید آدرس مخفی ترکیب می‌شود تا یک آدرس مقصد غیر قابل پیوند و متمایز ایجاد کند. این رویه اطمینان حاصل می‌کند که تراکنش‌های مختلف شامل یک گیرنده، از نظر رمزنگاری متمایز می‌مانند.

مزایا و معایب آدرس‌های مخفی

آدرس‌های مخفی حریم خصوصی تراکنش‌ها را افزایش می‌دهند، اما ممکن است پیچیدگی و زمان پردازش کندتری را در مقایسه با آدرس‌های کیف پول معمولی ایجاد کنند.

مزایای آدرس‌های مخفی

چندین مزیت برای استفاده از آدرس مخفی وجود دارد، از جمله افزایش امنیت و حفظ حریم خصوصی در تراکنش‌های ارزهای دیجیتال. از آنجایی که هر تراکنش از یک آدرس مخفی یک‌بار مصرف استفاده می‌کند، آدرس‌های مخفی از ناشناس ماندن کاربر پشتیبانی، و ردیابی حرکت وجوه در بلاک چین را برای طرف‌های خارجی دشوار می‌کنند.

آدرس‌های مخفی همچنین شانس استفاده مجدد از آدرس را کاهش می‌دهند، که امکان کشف هرگونه ارتباط با تراکنش را کاهش می‌دهد و از حریم خصوصی فعالیت مالی کاربران محافظت می‌کند. برای اینکه ارزهای دیجیتال قابل تعویض باقی بمانند – یعنی برای اینکه یک واحد با واحد دیگر یکسان باشد – این افزایش حفاظت از حریم خصوصی بسیار مهم است.

معایب آدرس‌های مخفی

با وجود مزایای حفظ حریم خصوصی، آدرس‌های مخفی بدون اشکال نیستند. یک مانع مهم، پیچیدگی احتمالی اجرای آنها است که ممکن است باعث خطاهای کاربری و پیچیده‌شدن نرم‌افزار کیف پول شود. به دلیل مراحل محاسباتی اضافی مورد نیاز برای ایجاد و بازیابی وجوه از آدرس‌های مخفی، زمان پردازش تراکنش ممکن است کندتر از تراکنش‌های سنتی باشد.

علاوه بر این، آدرس‌های مخفی به طور گسترده توسط همه ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار نگرفته‌اند، که این امر مزیت آنها را در برخی از اکوسیستم‌ها محدود می‌کند. مانند هر فناوری جدید، آموزش کاربران برای استفاده صحیح از آدرس‌های مخفی برای به حداکثر رساندن مزایای آنها و به حداقل رساندن هرگونه نگرانی بالقوه ضروری است.