ویتالیک بوترین، هم‌بنیان‌گذار اتریوم، نقشه راه جدیدی برای بهبود امنیت و نهایی‌سازی راهکارهای لایه دو (L2) ارائه کرده است.
پیشنهاد او شامل یک سیستم چندگانه و انعطاف‌پذیر از اثبات‌هاست که هدف آن، پشتیبانی از مقیاس‌پذیری اتریوم در عین حفظ اصول اصلی آن یعنی تمرکززدایی و حداقل‌سازی نیاز به اعتماد است.
نقشه راه جدید لایه دو اتریوم
در مرکز این چارچوب فنی، مدل «۲ از ۳» قرار دارد. در این مدل، از سه نوع مختلف اثبات استفاده می‌شود: اثبات خوش‌بینانه (Optimistic)، اثبات دانش صفر (ZK) و محیط اجرای مورد اعتماد (TEE).
یک تراکنش زمانی نهایی تلقی می‌شود که دو مورد از این سه سیستم به توافق برسند. این روش، ریسک ناشی از تکیه بر یک نوع اثبات را کاهش می‌دهد و تعادلی کاربردی میان سرعت، استحکام و تمرکززدایی برقرار می‌کند.
بوترین بر اهمیت تنوع در روش‌های اثبات تأکید کرده، به‌ویژه در شرایطی که سیستم‌های دانش صفر در حال بلوغ هستند. او هشدار داد که اشتراک در کد میان رول‌آپ‌های ZK ممکن است منجر به انتشار باگ در کل سیستم شود و ریسک سیستمی ایجاد کند.
وی دای، از شرکای تحقیقاتی شبکه 1kx، در این باره توضیح داد:
این مدل باعث می‌شود نهایی‌سازی تراکنش‌ها به سرعت اثبات ZK برسد (فعلاً کمتر از یک ساعت) و در عین حال از بروز باگ‌های احتمالی در سیستم ZK جلوگیری کند.
در عین حال، نقشه راه بوترین، ویژگی‌های لازم برای آنچه او «رول‌آپ‌های مرحله دوم» می‌نامد را نیز مشخص کرده است. این رول‌آپ‌های نسل جدید، تأییدهای تقریباً فوری، نهایی‌سازی بالا و مقاومت قوی در برابر شکست حتی در محیط‌های نیمه‌اعتماد شده را فراهم خواهند کرد.
نکته مهم این است که این رول‌آپ‌ها همچنان به قانون تأخیر ۳۰ روزه در به‌روزرسانی شبکه پایبند خواهند بود؛ قانونی که برای حفظ ثبات شبکه در زمان تغییرات طراحی شده است.
بوترین خواهان تغییر نگرش به تأمین مالی پروژه‌های متن‌باز
بوترین در کنار مباحث فنی، به دنبال تغییر فرهنگی در نحوه حمایت مالی از توسعه پروژه‌های حوزه کریپتو نیز هست.
او در پستی جداگانه در وبلاگ خود پیشنهاد داده که تمرکز از «تأمین مالی کالاهای عمومی» به سمت «تأمین مالی پروژه‌های متن‌باز» تغییر کند.
نگرانی او این است که اصطلاح «کالای عمومی» به‌مرور بار سیاسی و اجتماعی پیدا کرده و اغلب به گونه‌ای به کار می‌رود که ظاهر را بر تأثیر واقعی ترجیح می‌دهد.
بوترین نوشت:
بخشی از دلیل آسیب‌پذیری اصطلاح کالای عمومی در برابر سوء‌استفاده‌های اجتماعی، این است که تعریف آن بسیار قابل انعطاف است.
او توضیح داد که در تأمین مالی کالاهای عمومی، سوگیری نسبت به گزینه‌هایی که بیشتر خوشایند اجتماع هستند، وجود دارد. در نتیجه، گاهی افرادی که کار واقعی انجام می‌دهند، در برابر کسانی که فقط در بازی‌های اجتماعی موفق‌اند، نادیده گرفته می‌شوند.
در مقابل، تأمین مالی متن‌باز بر شفافیت، همکاری و ساخت ابزارهایی که واقعاً به نفع کل اکوسیستم هستند، تمرکز دارد.
بوترین معتقد است که هدف نباید حمایت کورکورانه از هر پروژه متن‌باز باشد، بلکه باید از پروژه‌هایی حمایت کرد که بیشترین ارزش را برای بشریت ایجاد می‌کنند.
این دیدگاه با نگرش کلی او به ایجاد زیرساخت بلاک‌چینی پایدار و مبتنی بر جامعه هماهنگ است.
در مجموع، پیشنهادهای بوترین می‌توانند هم جهت‌گیری فنی اتریوم در زمینه مقیاس‌پذیری را بازتعریف کنند و هم پایه‌های فلسفی استراتژی‌های تأمین مالی آن را دگرگون سازند؛ و در نهایت، تعهد بلندمدت این شبکه به تمرکززدایی، امنیت و منافع عمومی را تقویت کنند.
