امضای الکترونیکی، کاغذی و دیجیتالی چه تفاوت‌‌هایی با هم دارند؟

چند بار در روز از امضا استفاده می‌کنید؟ زمانی‌که صورت حضوری در جایی نیستید چگونه مدارک و اسناد را امضا و تایید می‌کنید؟

آیا تا به حال اسم امضاهای کاغذی، الکترونیکی و دیجیتال را شنیده‌اید؟ واقعا این امضاها چه تفات‌هایی باهم دارند و در چه مواردی می‌توان از آنها استفاده کرد؟

در این مقاله به بررسی تفاوت این امضاها خواهیم پرداخت اما قبل از هرچیزی بهتر است به تعریف کلی هرکدام بپدازیم، پس با ما همراه باشید.

امضای خیس (wet) یا کاغذی چیست؟

به هر امضایی که با خودکار یا دستگاه نوشتاری دیگر روی یک نسخه چاپی‌ ایجاد شود، امضای خیس یا کاغذی گفته ‌می‌شود.

اگرچه ممکن است آن‌ها کمی‌قدیمی‌ به نظر برسند و امضاهای الکترونیکی (E-Signatures) به طور معمول در قراردادها و سایر اسناد پذیرفته شوند، اما برخی از دولت‌ها و مشاغل خصوصی هنوز از طرفین می‌خواهند که امضای خود را به صورت فیزیکی بر روی یک سند حک کنند. به علاوه، برخی از افراد  ترجیح می‌دهند به طور کلی از امضای دست‌نویس و کاغذی استفاده کنند.

دانلود هفتمین ماهنامه دامیننس

سواد اقتصادی و ذهنیت برنده در دنیای کریپتوکارنسی

Please leave this field empty.

Δ

امضای الکترونیکی چیست؟

امضای الکترونیکی یا (E-Signatures) روشی کارآمد و قانونی برای امضای سریع اسناد الکترونیکی است. امضای الکترونیکی می‌تواند جایگزین امضای دست نویس در بسیاری از فرآیندها شود.

امضای الکترونیکی یک مفهوم حقوقی است که قصد امضاکننده را برای مقید بودن به شرایط سند امضا شده نشان می‌دهد.

سه نوع امضای الکترونیکی  وجود دارد

مقررات eIDAS سه سطح امضای الکترونیکی را تعریف می‌کند: امضای الکترونیکی ساده، امضای الکترونیکی پیشرفته و امضای الکترونیکی واجد شرایط.

چه زمانی از امضای الکترونیکی استفاده کنیم؟

امضای الکترونیکی را می‌توان در شرایط مختلف مورد استفاده قرار داد. از آنجایی که آثار حقوقی آنها معادل امضاهای کاغذی است، امضاهای الکترونیکی واجد شرایط را می‌توان در هر شرایطی، حتی در مرزها، که از امضای دست نویس استفاده می‌شود، استفاده کرد، مانند:

• قراردادها (فروش، استخدام، اجاره، بیمه و غیر)
• معاملات (تجارت الکترونیک، بانکداری آنلاین و غیره)
• رویه‌های اداری (اظهارنامه مالیاتی، درخواست شناسنامه و غیره)

امضای دیجیتالی چیست؟

امضای دیجیتال یک الگوریتم ریاضی است که به طور معمول برای تأیید صحت و یکپارچگی یک پیام (به عنوان مثال، یک‌ایمیل، یک تراکنش با کارت اعتباری یا یک سند دیجیتال) استفاده می‌شود. امضای دیجیتال یک اثر انگشت مجازی‌ ایجاد می‌کند که منحصر به فرد یا نهاد است و برای شناسایی کاربران و محافظت از اطلاعات در پیام‌ها یا اسناد دیجیتال استفاده می‌شود.

در‌ایمیل‌ها، محتوای‌ ایمیل خود بخشی از امضای دیجیتال می‌شود. امضای دیجیتال به طور قابل‌توجهی امن تر از سایر اشکال امضای الکترونیکی است.

چرا باید از امضای دیجیتال استفاده کنیم؟

امضای دیجیتال شفافیت تعاملات آنلاین را افزایش ‌می‌دهد و اعتماد بین مشتریان، شرکای تجاری و فروشندگان را افزایش ‌می‌دهد.

امضای دیجیتال چگونه کار می‌کند؟

امضای دیجیتال، مانند امضای دست نویس، برای هر امضاکننده منحصر به فرد است. ارائه دهندگان راه حل امضای دیجیتال، از پروتکل خاصی به نام PKI پیروی ‌می‌کنند.

PKI به ارائه‌دهنده نیاز دارد که از یک الگوریتم ریاضی برای تولید دو عدد به نام کلید استفاده کند که یک کلید عمو‌می‌و یک کلید خصوصی است.

هنگا‌می‌که یک امضاکننده به صورت الکترونیکی یک سند را امضا ‌می‌کند، امضا با استفاده از کلید خصوصی امضاکننده‌ ایجاد ‌می‌شود که همیشه به طور‌ ایمن توسط امضاکننده نگهداری ‌می‌شود.

الگوریتم ریاضی مانند یک رمز عمل می‌کند و داده‌های مطابق با سند امضا شده را‌ایجاد می‌کند که هش نامیده می‌شود و آن داده‌ها را رمزگذاری می‌کند. داده‌های رمزگذاری شده به دست آمده، امضای دیجیتال است. اگر سند پس از امضا تغییر کند، امضای دیجیتال باطل ‌می‌شود.

مقایسه امضای کاغذی با امضای الکترونیکی

امضای فیزیکی یا کاغذی هنوز جزء ضروری سیستم احراز هویت سند است. با‌این حال،‌این تنها و قابل اعتمادترین روش تأیید نیست. از لحاظ تاریخی،‌این رایج ترین روش الزام قانونی یک شخص به تعهدات قراردادی بوده است.

مفهوم امضاهای کاغذی (خیس) تعریف نشده است.‌این می‌تواند نام و نام خانوادگی شخص به صورت دست نویس یا فقط یک نماد یا هر ترکیب دلخواه از کاراکترهایی باشد که با استفاده از حروف و انواع اشکال‌ایجاد شده است.

علیرغم استفاده گسترده از امضاهای کاغذی، تشخیص تفاوت بین امضای واقعی و تقلبی می‌تواند دشوار باشد. حتی دو امضا از یک فرد ممکن است بسیار متفاوت باشد.

امضاهای الکترونیکی برای رسیدگی به‌این موضوع و‌ایجاد امضای سریع‌ایجاد شدند.

با دیجیتالی شدن تقریباً تمام جنبه‌های زندگی ما، امضای الکترونیکی پدیدار شد. امضای الکترونیکی مجموعه‌ای از داده‌های دیجیتالی است که برای شناسایی افراد استفاده می‌شود. هنگامی‌که کسب و کارها شروع به انتقال به سیستم‌های دیجیتال کردند، ضرورت امضای دیجیتالی اسناد الکترونیکی توسعه یافت.

همچنین می‌دانیم که استفاده از امضای الکترونیکی، کل فرآیند امضای اوراق و بستن قراردادها را آسان‌تر می‌کند، زیرا نیاز به حضور فیزیکی را از بین می‌برد.

مقایسه امضای الکترونیکی با امضای دیجیتال

بر خلاف امضای دیجیتال، امضای الکترونیکی آنچنان تنظیم نشده است. آنها رمزگذاری امنی که امضای دیجیتال دارند را ندارند. فناوری امضای الکترونیکی آن را با هویت شخص و زمان امضای سند مرتبط می‌کند. با‌این حال، نمی‌تواند نشان دهد که‌ آیا کسی سند را پس از امضای آن تغییر داده است یا خیر.

حتما بخوانید: امضای حلقوی چیست؟ آشنایی Ring Signatures

امضای دیجیتال نسخه‌ایمن تر از امضای الکترونیکی است. وقتی سندی را به صورت دیجیتالی امضا می‌کنید، فایل به هویت شما پیوند می‌خورد. سپس‌این اطلاعات به طور دائم در سند کدگذاری می‌شود. هنگامی‌که شخصی سعی می‌کند آن را پس از امضای شما جعل کند، قابل مشاهده است.

برخلاف امضای الکترونیکی ساده‌ای که با استفاده از کدها یا رمزهای عبور در دسترس است، فقط می‌توانید یک امضای دیجیتالی را در یک مرکز گواهی تایید شده دریافت کنید.

انتخاب استفاده از نوع امضا به ترجیحات شخصی، راحتی و آمادگی مالی شما بستگی دارد. امضای الکترونیکی فاقد وجاهت قانونی بوده و برای کارهای استاندارد روزانه مناسب است. در حالی که امضای دیجیتال به شما امکان می‌دهد اسناد را از راه دور ارسال کنید، در تجارت الکترونیکی شرکت کنید و سایر عملیات تجاری که نیاز به نیروی قانونی دارند را انجام دهید.

گفتار پایانی:

سوالات متداول

• امضای دیجیتال برای چه مدت مفید است؟

امضای الکترونیکی تاریخ انقضا ندارد. اسنادی که با استفاده از امضای الکترونیکی امضا می‌شوند، یک سند تایید شده است که توسط گواهی مهر و موم شده است.

• آیا می‌توان از امضای دیجیتال دوباره استفاده کرد؟

امضای دیجیتال قابل استفاده مجدد نیست: امضا را نمی‌توان جدا کرد و برای فایل دیگری دوباره استفاده کرد.

• چگونه بفهمم امضای دیجیتال معتبر است؟

اعتبار امضا با بررسی صحت وضعیت گواهی شناسه دیجیتال امضا و یکپارچگی سند تعیین می‌شود، راستی‌آزمایی اصالت تأیید می‌کند که گواهی امضاکننده یا گواهی‌های والد آن در فهرست هویت‌های مورد اعتماد اعتبارسنجی وجود دارد.